Drewno jest naturalnym surowcem, bardzo często wybieranym do produkcji trwałych mebli i konstrukcji budowlanych. Niestety nie tylko my uwielbiamy drewno w swoim otoczeniu. Do największych wielbicieli drewna należy kilka gatunków małych chrabąszczy, które zamieszkują meble, i wszelkie drewniane elementy. Szkodniki te powodują wiele zniszczeń we wnętrzu drewna, a nawet doprowadzają do całkowitej degradacji. Walka z nimi może być bardzo uporczywa i czasochłonna, jednak na szczęście istnieją metody ich zwalczania. Chcesz dowiedzieć się, czy szkodniki zaatakowały twoje meble, jak je rozpoznać i jak sobie z nimi poradzić? Przeczytaj poniższy artykuł.

Jakie szkodniki najczęściej atakują drewno?

Kołatek domowy

Uważany za najgroźniejszego szkodnika drewna w Polsce. Jest małym chrząszczem osiągającym od 2 do 4 milimetrów długości. Kołatki są koloru jasno lub ciemnobrunatnego. Posiadają nitkowate czułki i walcowate, krótkie ciało. Kołatki żerują zarówno w drewnie liściastym, jak i iglastym, niezależnie od tego, czy jest twarde, czy miękkie. Mogą zaatakować również bardzo stare drewno, dlatego są bardziej uciążliwe od innych szkodników. Szybko potrafią zniszczyć domowe meble, meble ogrodowe i konstrukcje drewniane jak wiaty czy altany. Szczególnie lubują sobie miejsca wilgotne i chłodne, rzadziej rozmnażają się w miejscach suchych, nie tolerują też mrozów. Dlatego kołatki zagnieżdżają się częściej w zadaszonych miejscach i pomieszczeniach oraz w niższych partiach przedmiotów, tych bardziej narażonych na wilgoć.

Gdy kołatek zaatakuje nasze meble, czasami możemy usłyszeć wewnątrz kołatanie. Jest to charakterystyczny odgłos wydawany przez tego owada, który powstaje, gdy kołatki uderzają w twarde kawałki drewna. Kołatki domowe w drewnie pozostawiają po sobie zaokrąglone otwory wielkości około 1 mm, z których wysypuje się mączka drzewna.

Spuszczel pospolity

W porównaniu do kołatka jest dużo większym chrząszczem, ponieważ dorosłe spuszczele osiągają od 7 do nawet 25 mm długości. Charakteryzuje się długim, spłaszczonym ciałem, o ciemnobrunatnej lub czarnej barwie. Od innych szkodników drewna wyróżniają go dwa lśniące guziki na przedpleczu. Spuszczele pospolite żerują w suchym drewnie, mającym od 1 roku do 8 lat i preferują iglaste gatunki drzew. Lubują się w cieple, dlatego narażone jest na nie szczególnie drewno w nasłonecznionych miejscach.

Szkodniki te atakują w zamkniętych pomieszczeniach oraz na zewnątrz-w meblach ogrodowych, drewnianych tarasach i altanach. Gdy spuszczele opuszczają drewno, pozostawiają po sobie owalne, spłaszczone otwory o średnicy 4-12 mm.

Wyschlik grzebykorożny

Jest to kolejny mały chrząszcz z rodziny kołatkowatych. Osiąga długość od 3 do 5 milimetrów. Posiada walcowate, wydłużone ciało o brązowym kolorze. Samce wyschlika posiadają duże, charakterystyczne czułki w kształcie grzebyków, natomiast samice mniejsze czułki piłkowate. Składają jaja tylko w drzewie liściastym, natomiast czasami żerować mogą również w drzewie iglastym, jednak tam się nie rozmnażają. Atakują zarówno żywe, jak i suche drewno, z którego powstają meble i konstrukcje drewniane.

Te chrabąszcze są szczególnie aktywne w ciągu dnia. Dorosłe osobniki wykluwają się od maja do sierpnia i wtedy też atakują drewno, drążąc w nim tunele, by złożyć jaja. Tunele po wyschliku grzebykorożnym są okrągłe i mają do 2 mm średnicy.

Miazgowiec parkietowiec

Kolejny szkodnik atakujący drewniane meble ma od 2,5 do 5 mm, a jego ciało jest wydłużone i spłaszczone, jasnobrunatnego lub ciemnobrunatnego koloru. Charakterystyczne dla miazgowca jest drobne, żółtawe owłosienie na głowie i przedpleczu. Miazgowiec lubuje sobie obrobione drewno liściaste, w szczególności dąb i jesion. Nie ma również zbyt wielkich wymagań co do temperatury i wilgotności, dlatego miazgowiec może rozmnażać się praktycznie wszędzie, zarówno wewnątrz budynków, jak i na zewnątrz.

Miazgowce są bardziej aktywne po zmroku i częściej atakują nowe niż stare meble. Ich tunele są podobne do tych zostawianych przez kołatki: są okrągłe, mają do 2 mm średnicy i znajduje się w nich mączka drzewna. W tunelach po miazgowcu nie znajdziemy jednak odchodów, co da się zaobserwować w tunelu po kołatku.

Jak zapobiegać pojawianiu się szkodników?

Zanim szkodniki pojawią się w naszych meblach, można temu zapobiegać, za pomocą odpowiednich środków. Impregnacja drewna środkami działającymi zabezpieczająco i owadobójczo pomoże ochronić drewniane meble przed atakiem szkodników. Stosowanie środków ochronnych powinno mieć miejsce również po tym, gdy przeprowadzimy zwalczanie owadów, by zapobiec ich ponownemu pojawieniu się.

Zwalczanie szkodników w drewnie

Gdy jednak nie uda się uchronić ogrodowych mebli i konstrukcji drewnianych przed niszczycielskimi szkodnikami, konieczne będzie podjęcie z nimi walki. Zwalczanie owadów w drewnie to zazwyczaj długotrwały i wymagający proces. Usunięcie ich jest jednak możliwe i skuteczne. Istnieje wiele różnych rodzajów sposobów walki ze szkodnikami. Specjalistyczne firmy oferują skuteczne metody dezynsekcji takie jak np.: gazowanie, metoda termiczna, promieniowanie elektromagnetyczne lub wykorzystanie specjalnej chemii.

Jednak, by usunąć szkodniki samodzielnie w domu, bez pomocy specjalistów pozostaje nam tylko użycie środków chemicznych. Na rynku obecnie dostępne jest wiele preparatów, które zapewniają skuteczność. Gdy owady nie wniknęły głęboko w warstwy drewna, zazwyczaj wystarczy posmarowanie zainfekowanych miejsc odpowiednim środkiem, który nie niszcząc struktury drewna, wniknie do środka. Jednak niekiedy takie działanie nie wystarczy.

Najskuteczniejszą metodą będzie wstrzyknięcie specjalnego środka w otwór wydrążony przez szkodniki. Powinno się to wykonywać z pomocą akcesoriów dostarczonych przez producenta środków chemicznych, jednak wystarczy również zwykła strzykawka i igła lekarska. Oprócz wstrzyknięcia chemii ważne jest zabezpieczenie mebla lub drewnianego elementu, na którym stosujemy preparat, poprzez owinięcie go szczelnie folią na kilka dni. Blokując dopływ tlenu, zwiększa się skuteczność środka owadobójczego.

Po usunięciu szkodników z drewna wymagana jest ponowna impregnacja, by problem się nie powtórzył.